काठमाडाैं । त्रिभुवन विश्वविद्यालय अन्तर्गतका क्यामपसहरुले १४ वर्षपछि स्ववियुको नयाँ नेतृत्व पाउँदै छन् ।

६ दशक लामो इतिहास बोकेको स्ववियुमा शैक्षिक, राजनीतिक मुद्दाभन्दा पनि विद्यार्थी नेतामाथि पार्टीगत गुटबन्दी, अराजकता र कमाउ धन्दामा लागेको आरोप लाग्ने गरेको छ । अबको नेतृत्वबाट विद्यार्थीहरुले क्याम्पसको नेतृत्वले विद्यार्थी र क्याम्पसको हितमा काम गर्ने अपेक्षा राखेको छ ।

२०१८ सालदेखि त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा स्ववियुको सुरुवात भएको थियो । २०३६ सालदेखि दुई÷दुई वर्षमा सञ्चालन हुँदै आएको निर्वाचन २०७३ सालदेखि नियमित हुन सकेको थिएन ।

विगतका वर्षहरूमा पटक/पटक निर्वाचनको प्रयास गर्दा सफल हुन सकेन । लामो समयको प्रयासपछि बल्ल चुनाव भएको छ । लामो समय सम्म चुनाव हुन नसक्दा क्याम्पसहरुमा स्ववियूको औचित्यका विषयमा बहस चल्न थालेको थियो ।

हुन त स्वतन्त्र विद्यार्थी युनियनबाट राजनीतिमा होमिएका विद्यार्थी नेताहरु उच्च पदमा पुगिसकेका छन् । सरस्वती बहुमुखी क्याम्पसका तत्कालीन स्ववियु सभापति रामचन्द्र पौडेल मुलुकको राष्ट्राध्यक्ष बन्नुभएको छ । त्यस्तै कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवा, उपाध्यक्ष धनराज गुरुङ, महामन्त्री गगन थापा, विश्वप्रकाश शर्मा, एमाले महासचिव शंकर पोखरेल, राजेन्द्र राई, हिक्मत कार्की र खगराज अधिकारीहरुको राजनीतिक जग विद्यार्थी राजनीति नै हो । तर पछिल्लो समय विद्यार्थी राजनीति शक्तिकेन्द्रित हुँदै जाँदा स्ववियु बदनाम हुने गरेको छ ।

राजनीतिका नाममा हुने तालाबन्दी, कलेजनै ठप्प हुनेगरि हुने आन्दोलन, शिक्षकहरुमाथि हुने हातपात लगायतका अराजक काम हुँदा विद्यार्थीले गर्ने राजनीतिका कारण आफ्नो पढाईमा असर हुने गुनासो गर्नेहरु पनि छन् ।

हुनत विद्यार्थी राजनीतिका कारण क्याम्पसहरुमा केही हदसम्म सुधार भएका उदाहरण पनि छ । तर विद्यार्थी राजनीति एजेन्डाविहीन संगठन हुन थालेको छ । विद्यार्थीहरुलाइ पनि दलहरुले प्रयोग गरेको आरोप लाग्ने गरेको छ । तर लामो समय पछिको नयाँ नेतृत्वसंगको आशा भनेको क्याम्पसको भौतिक र गुणस्तरीय शिक्षा नै हो ।

काठमाडौंभित्र र बाहिरका केही क्याम्पसमा अवरोधका कारण निर्वाचन स्थगित भएको छ । ६२ आंगिक क्याम्पसमध्ये ४८ र सामुदायिक क्याम्पसमा निर्वाचन भएको छ । निर्वाचन नभएका क्याम्पसहरुमा पनि छिटै निर्वाचन गर्नुपर्ने भन्दै नाराबजी, तालाबन्दी भएका छन् ।

विश्वविद्यालयको पात्रोअनुसार परीक्षा सञ्चालन, शिक्षाको गुणस्तर माथि उकास्न विश्वविद्यालय प्रशासनलाई दबाबजस्ता सुधारका काम स्ववियु तेतृत्वको काँधमा छ । त्यस्तै अबको विद्यार्थी नेतृत्वले विगतका कमजोरीलाई सच्याएर सार्थक प्रयत्न गर्न आवश्यक छ । अब पनि दलका शीर्ष नेतृत्वको मकुण्डो बनेर तोडफोडमा उत्रिने हो भने विद्यार्थी राजनीतिको भविष्यसंगै मुलुकले पाउने भावी नेतृत्वका विषयमा गम्भीर प्रश्न उठ्ने निश्चित छ ।