काठमाडौं । शुक्रबार १६ औं पुस्तकालय दिवसको अवसरमा पुस्तकालयका अभियन्ता, पुस्ताकालयकर्मी, पुस्तकालय, उत्कृष्ठ पाठकलाई सम्मान गरीएको छ । पुस्तकालयका अभियन्ता भोलाकुमार श्रेष्ठ, उत्कृष्ट पुस्तकालय आशा सफूकुदि, उत्कृष्ठ पाठक रुक्मणी चालिसे र उत्कृष्ट पुस्तकालयकर्मी जोगप्रसाद पाण्डेलाई सम्मान गरिएको हो । जसमध्ये स्याङ्जाको बिर्घास्थित मातृभूमि पुस्तकालयका पुस्तकालयकर्मी जोगप्रसाद पाण्डे आकर्षणको केन्द्र बन्नुभयो ।

हेर्दा साधु सन्त जस्तै देखिने जोग प्रसादको स्याङ्गजाको बिर्घा अर्चलेबारीमा जन्मनुभएको हो । जोगप्रसादको जीवनसैली निकै सामान्य रहेको छ । उमेरले ६५ वर्ष पुग्नुभएका जोग प्रसादले ३२ वर्षदेखि प्याज, लसुन, नुनसमेत छाडी एक छाक चोखो प्रसाद ग्रहण गर्दे आउनुभएको छ । जीवनभर विवाह नगर्ने निर्णय गरी ब्रह्मचारी बस्नुभएका जोगप्रसाद खाली खुट्टा हिँड्न थालेको पनि ३२ वर्ष भैसकेको छ ।

सानैदेखि आध्यात्मिक स्वाभावका पाण्डे केहि समय भारत बस्नुभयो । भारतमा हुँदा पनि उहाँ धार्मिक कर्ममै रमाउनुभयो । २०४३ सालतिर भारतबाट फर्किएसँगै उहाँ गाउँकै विभिन्न धार्मिक तथा सामाजिक संघ सस्थासंग आवद्ध भएर सामाजिक कार्यमा लाग्नुभयो । २०४७ सालमा स्थानीय गोपाल पाण्डेको अगुवाइमा अमेरिकी नागरिकको सहयोगमा मातृभूमि सामुदायिक पुस्तकालय सञ्चालनमा ल्याईयो ।

२०५० सालदेखि आफ्नै भवनबाट सेवा दिने गरि पुस्तकालय संचालनमा आयो । र त्यस्को जिम्मा जोगप्रसादलाई दिईयो । त्यसयता, पुस्तकालयमा धेरै कर्मचारी फेरबदल भएपनि जोगप्रसादले निरन्तरता दिइरहनु भएको छ । पुस्तकालय सञ्चालनका लागि पुस्तक कुर्नका लागि कयौँ रात पुस्तकालयमा गुन्द्रीमा सुत्नेदेखि, यातायातको सुविधा नहुँदा घण्टौ खाली खुट्टा हिँडेर पत्रपत्रिका ल्याएर पाठकलाई ज्ञान तथा सूचना बाँड्नुुभएको थियो । २०७२ को भूकम्पपछिको जीर्ण अवस्थाको भवनबाट भनौ या कोभिड महामारीको अवस्थामा पनि आफ्नो ज्यानको प्रवाह नगरी पाठकको आवश्यकतालाई मध्यनजर राख्दै निरन्तरसेवा दिइरहनुभएको छ । आफ्नो जीवनको जप, तप उहाँले यही प्राज्ञिक मन्दिरलाई बनाएको जोगप्रसाद पाण्डे बताउनुहुन्छ ।

पुस्तकालयसँग लामो समय विताएका जोगप्रसादलाई पुस्तकालय दिवसको अवसरमा वर्षकै उत्कृष्ट पुस्तकालयकर्मीको विधाले सम्मान गरिएको छ । किताबसँगको सम्बन्ध निकै प्यारो लाग्ने भन्दै अवका बाँकी दिनहरुमा पनि उहाँले मातृभुमी पुस्तकालयमै जीवन समर्पित गर्ने निधो गर्नुभएको छ । एउटा सुदूर गाउँमा रहेर पनि प्रज्ञा र चेतनाको मार्गमा लागेका यस्ता अविचल साधक समाजका मार्गदर्शक हुन । जसले सानै आकारमा भएपनि जूनकिरी झैं प्रकाश छर्ने काम गरेका छन् ।